Herinneren jullie je deze topspits nog?
Herinneren jullie je deze topspits nog ?
In de jaren ’90 van de vorige eeuw belande een lager elftal van de SV Schipluiden tijdens een uitstapje naar Engeland bij Engelse gastgezinnen. Eén van de spelers – Jaap de Rijke – kwam terecht bij het gezin Walker waarvan Brian de meest getalenteerde was en helemaal lijp van football.
Na een geslaagd voetbalweekendje bleven de twee heren contact houden en mocht het zo zijn, dat de naar werk zoekende voetbalgekke Brian de oversteek waagde naar Nederland om daar eens zijn voetbalgeluk te beproeven.
Eerst inwonend bij de fam.de Reijken besefte de bonkige spits dat dit natuurlijk niet eeuwig kon duren en zocht werk in de kassenbouw en woonruimte in Schipluiden. Intussen werd Brian ingepalmd in- en door de Fam.Eikelenboom waarvan Ary al snel inzag dat de – gebrekkig sprekende outlander – wel eens een aanwinst kon zijn voor de zaterdagtak van de SV.Schipluiden. Ook Brian zelf zat niet stil en liet zijn ogen goed rondgaan in de dochterschare van Ary en een langdurige relatie met één van Ary’s dochters was een feit.
Intussen liet de immer goed gemutste “ midfeelder “ zoals hij zichzelf betitelde het Hollandse leven goed welgevallen en “ de kentien en Ben’s “ werden zijn vaste stekkies om zijn loonzakje te ledigen.
Brian floreerde op de Schipluidense velden onder de molen en schopte als schaduwspits met een ijzersterk lichaam er gemiddeld 30 tot 35 tegen de touwen al dan niet aangevuld met wat typische Engelse voetbalkreten. In een elftal met coryfeeën als Ary Eikelenboom, Bob Voogd, Eilke de Boer, Aad Boks en nog meer mannen die de aanvoer naar Brian moesten verzorgen en hem daarnaast op het rechte pad moesten zien te houden.
Eeuwige roem kon niet altijd duren toen Brian – op weg naar zijn werk – verstrikt raakte in een kettingbotsing en hij 4 uur beklemd zat in zijn werkbus. Wederom was daar de Fam. Eikelenboom die hem na een LUMC opname van een paar maanden verder verzorgde en oppepte, want Brian’s voetbalcarrière leek voorbij. In het ziekenhuis hadden ze gelukkig zijn benen zien te behouden, maar terug naar zijn oude niveau was ondenkbaar en inmiddels qua leeftijd ook wel mooi geweest. Hij bouwde af via wat vriendenteams en werd door hen naar voren geschoven om “ the wissel “ ter hand te nemen om zo nog enig invloed te hebben op het spelletje. Nu kreeg hijzelf de wind van voren van spelers zoals hij dat tot dan toe altijd zelf gedaan had richting “ the ref “.
Zo wispelturig als hij was liep ook zijn relatie ten einde en zocht hij zijn heil op het internet. Hier ontmoette hij een Mexicaanse schone Noelia die hij na heel lang sparen een ticket naar Schipluiden aanbood. Brian bleef scoren en al snel werd Stephanie geboren. Met twee van deze temperamentvolle karakters bij elkaar kon het niet lang uitblijven dat ze hun heil elders gingen beproeven. Noelia kon maar niet wennen aan ons koude klimaat en Brian maakte het niet zoveel uit en trok mee met zijn gezin na een twintigtal Schipluidense jaren richting Gran Canaria. Hier werkten ze beiden in de horeca en werden daar regelmatig bezocht door Opa Piet en Oma Sil van de Windt die Stephanie als hun kleinkind beschouwden.
Het Brit’s – Mexicaanse stel zat niet alles mee toen er na een lange COVID periode ook op Gran Canaria de horecadeuren gesloten bleven en ze twee jaar zonder werk zaten. De lokroep naar Mexico bleef bestaan zie hier een citaat uit een mail die hij me schreef ;
Het duurde 2 jaar zonder werk omdat er geen toerisme was. vrouw komt uit Mexico en we waren van plan hierheen te verhuizen om te gaan wonen als we met pensioen gaan, maar vanwege COVID en Mexico was meer ontspannen, we besloten te verhuizen om bij familie te zijn en weer te kunnen werken en Stephanie was op de goede leeftijd (7 jaar) )en Spaans en Engels spreken was een no-brainer. Dus op 6 juli 2021 (bijna 1 jaar geleden) zijn we verhuisd naar Mexico (Playa del Carmen). We hebben een appartement meegenomen in een complex met zwembad, perfect om fit te blijven ( en de bierbuik haha). Stephanie zit op school en Noelia werkt voor het grootste bedrijf dat zij heeft en ik werk zowel vanuit huis als voor Stephanie. De zaken gaan goed en we hebben net wat land meegebracht voor de toekomst.
Zoals jullie lezen is zijn Nederlands nog niet helemaal van dat, maar dat zij hem vergeven. Ik hoop dat het hen gedrieën goed gaat en ze nog een lang gelukkig leven kunnen leiden daar in Mexico.
Foto’s ; Brian’s archief
Tekst ; Cees van Eijk