Interview Pim Hoornweg
Eén van de meest memorabele momenten van het zojuist afgesloten voetbalseizoen vond plaats in de slotfase van de laatste competitiewedstrijd tegen Te Werve. Een kwartier voor tijd verliet Chris van Beurden het veld. Zijn vervanger? Pim Hoornweg; ruim anderhalf jaar nadat bij hem acute leukemie werd vastgesteld maakte hij zijn rentree in het Eerste van VV Schipluiden nadat hij eerder al wat minuutjes maakte bij het Tweede en het Vijfde elftal.
Zijn comeback op het voetbalveld is een volgende stap in zijn herstel. Het toont aan dat het goed gaat met de 33-jarige Delftenaar: “Er zit een stijgende lijn in mijn gezondheid; ik sta nog altijd onder controle maar ik ben ongeveer een jaar geleden schoon verklaard,” aldus Pim bij wie in september 2021 de verschrikkelijke diagnose werd gesteld. “Ik merkte dat ik steeds meer moeite had met voetballen, wandelen en fietsen. Ik was snel buiten adem. De laatste keer dat ik een wedstrijd voetbalde moest ik er al na een half uur uit. De huisarts dacht eerst dat het long covid was omdat ik, net als zo vele anderen, corona had gehad. Gelukkig verwees ze me na een tijdje door naar het ziekenhuis voor een echo en daar kwamen ze erachter dat het iets veel ernstigers was; leukemie...”
Positiviteit
Het was het begin van een loodzwaar traject waarbij hij erg diep moest gaan: “Ik heb een aantal chemokuren gehad en ik ben bestraald. Die chemotherapie maakt alles kapot in je lichaam. Ik ben veel afgevallen; voor de diagnose woog ik 87 kilo en op een gegeven moment woog ik nog maar 69 kilo...” Het zwaarste deel van het traject moet dan nog komen: stamceltherapie. Daarvoor komen de cellen van zijn jongere broer Sjoerd in aanmerking. “Je kunt stamcellen van iedereen ontvangen maar bij broers en zussen is de kans op een ‘match’ één op vier. Op vijf mei, bevrijdingsdag, vond de transplantatie plaats en de eerste zes weken daarna waren erg zwaar; ik lag er echt helemaal af... Ook mentaal is het erg zwaar. Gelukkig pakte mijn lichaam het daarna goed op. Wat erg geholpen heeft is de steun van iedereen, mijn familie en mijn vriendin, Francis. Zij waren en zijn er altijd voor mij. Ik heb altijd de positiviteit opgezocht en dat doe ik nog steeds; elke keer als we iets kunnen vieren doen we dat. Ook heb ik gekeken naar medepatiënten die goed herstelden,” aldus Pim die eveneens veel steun ervaarde vanuit de club. “Ik kreeg veel appjes van teamgenoten en trainers die vroegen hoe het met mij ging. Ik heb veel kaarten ontvangen en er werd vaak gevraagd of ik kwam kijken bij het Eerste.”
Pim's broer Jeroen met een speciaal shirt voorafgaand aan de competitiewedstrijd tegen Quick Steps op 12 maart 2022
Beenbreuk
Het kenmerkt de hechte vereniging die VV Schipluiden is en het was ook één van de redenen waarom Delftenaar Pim jaren geleden naar sportpark Keenenburg verkaste. “Ik speelde bij DHC in de jeugd maar ik had het daar niet meer naar mijn zin; de cultuur bij die club was niet leuk. Ik was op zoek naar een andere club en omdat Rien van Driel, die ik al kende van onze gezamenlijke tijd bij DVV Delft, bij Schipluiden trainer was van de A1 ben ik hier naartoe gekomen omdat ik het bij hem wel altijd naar mijn zin had.” Het (voetbal)plezier was in eerste instantie van korte duur. “Kort na mijn komst, in mijn vierde of vijfde wedstrijd, brak ik mijn been. Het was een gecompliceerde beenbreuk. Bij die breuk vonden ze ook nog een tumor die gelukkig goedaardig was...”
Bijna trefzeker tijdens zijn laatste wedstrijd voor Schipluiden...
Familiesfeer
Het herstel duurde anderhalf jaar. Daarna bleef hij gelukkig lange tijd gevrijwaard van blessures en maakte hij de overstap naar de senioren: “Daar heb ik een prachtige tijd beleefd in het Tweede elftal onder trainer Henk van der Woude. Na twee seizoenen ben ik naar SEP gegaan omdat mijn vader Joop daar trainer was en omdat ik er kon samen spelen met mijn broer, Jeroen.” Het was geen definitief afscheid van de VV want later keerde de aanvaller terug naar ‘San Biro’ om er in het Eerste te gaan spelen. “Dat was in de Vierde Klasse onder Manuel Vissers. Hij is het die mij, vanwege de concurrentie voorin, naar achteren heeft gehaald waarbij ik als laatste man ging spelen.” Nu lonkt andermaal een sportieve terugkeer naar Delft voor Pim die in het dagelijks leven werkzaam is bij de rechtbank in Den Haag waar hij onder andere jaarverslagen controleert van personen die onder bewind staan. “Ik ga terug naar SEP om daar in de selectie samen te spelen met broers Sjoerd en Jeroen. Ik weet nog niet of we in hetzelfde team komen maar het is in ieder geval mooi om met zijn drieën op het trainingsveld te staan; zo is het ooit toch allemaal begonnen...” Wat zeker is dat Pim nog regelmatig zijn gezicht zal laten zien op sportpark Keenenburg: “Weet je wat er zo mooi is aan deze club? Hier heerst nog echt een familiesfeer. Niemand zal je voorbij lopen zonder je te groeten...”
Geflankeerd door zijn ouders en zijn vriendin proost Pim op het afscheid
De familie van Pim wilde van deze gelegenheid gebruik maken om een dankwoord te richten aan VV Schipluiden:
Graag willen wij iedereen van de VV Schipluiden bedanken voor de lieve woorden, kaartjes, berichtjes en luisterende oortjes tijdens de ziekte van onze zoon, broer, vriend, zwager, oom Pim Hoornweg.
Zo mooi om te zien hoe jullie er voor Pim waren en zijn, dat Pim de laatste wedstrijd het veld weer kon betreden om zo het seizoen af te sluiten was een extra mooie ervaring.
Wij wensen jullie veel succes het volgend seizoen.
Fam Hoornweg
Voor meer informatie over het doneren van stamcellen: www.matchis.nl
